Ik
zag kunst altijd al als manier om onderzoek te doen .Een
tijdlang heb ik me op het idioom zelf gericht, op de algemene
wetten van kleur,
compositie, perspectief.
Ik ben kleuronderzoek gaan doen omdat ik kleur niet begreep,
en ik stelde mezelf de eis dat ik alleen kan werken met
beeldelementen die ik KEN. Kleuronderzoek werd voor mij
pas mogelijk toen ik kennismaakte met Goethes kleurenleer.
Met name de daarop gebaseerde onderzoeksmethode van Liane
Collot-d'Herbois vond ik interessant. De Collot-schildermethode
heb ik niet overgenomen, maar haar onderzoeksmethode heeft
mij veel gebracht en was voor mij een basis om op verder
te kunnen werken. Ik ontdekte dat je met kleur allerlei
ongeziene dingen kunt onderzoeken. Dit vooral doordat
ik, vanuit de beeldkleuren,
náást licht en duisternis, met "kleur
als verschijnende warmte" ging werken. Ook werd
me duidelijk hoe iedere kleur als bewustzijnsdrager een
eigen psychische kwaliteit heeft
Door
dit soort onderzoek kunnen kleur, klank, vorm uitgroeien
tot een taal waarmee je de meer immateriële gebieden
van het leven kunt onderzoeken en verbeelden. Op
dit gebied werkt het net zo als in de reguliere wetenschap:
je begint met een hypothese, en dan ga je werken om die
hard te maken. Uitvinden is een creatieve bezigheid, ook
in de reguliere wetenschap worden dingen gemáákt,
terwijl ze ontdekt worden. DNA, in de manipuleerbare
vorm die we nu kennen, bestond nog niet voordat het 'uitgevonden'
werd. Het heeft een vorm van objectiviteit, waardoor
het lijkt alsof het "gewoon zo is", maar het
is door mensen gemaakt. Bij kunst is het andersom, daar
lijkt het alsof het helemaal door mensen is gemaakt, maar
heb je juist te maken met dingen die 'gewoon zo zijn',
die hun eigen objectieve werking hebben.
Embryologie
is een centraal thema in mijn (onderzoeks)werk (met dank
aan de embryoloog-anatoom
Jaap van der Wal) De manier waarop wij scheppen,
is een voortzetting van de manier waarop wij zelf geschapen
zijn. Om daarover iets te weten te komen moet je niet
op God focussen, maar gewoon het menselijk lichaam zelf
onderzoeken - en dat kan ook van binnnenuit, door te schilderen.
Kinderen krijgen was daarbij waarschijnlijk goed ervaringsmateriaal.
Ik moet toegeven, er zijn een aantal hypothesen uit de
alchemie die ik daarbij als werkhypothese aanneem - van
simpele credo's als "zo binnen zo buiten" en
"zo boven zo beneden" tot ingewikkelder concepten
als het alchemisch
huwelijk. Dat is niet uitzonderlijk, ook de reguliere
geneeskunde drijft grotendeels op wat er in die tijd aan
kennis verzameld is. Hoe dan ook, van sommige dingen ligt
het bewijs niet als oorzaak in het verleden, maar als
zingeving in de toekomst. (met dank aan Solowjev!)
|
|